W skórę nie wnika czas

W skórę nie wnika czas. 

Zatrzymuje się na jej powierzchni. Chowa w załamaniach fałd 

Ślizgając pomiędzy palcami wprawia w zawirowanie galaktykę istnień. 

Szepcząc zmiennością przebarwień niczym słoje w pniu drzewa 

Ryciną podziemnych rzek znacząc źródło przeznaczenia. 

Za oczy mając dotyk. 

Zmysł świadomości naciągniętej na parzyste nitki nerwów.
Zawieszonych pod zimnym niebem przerwanych poematów 

W zagłębieniu dłoni ściskając niedopisany akapit. 

Pęknięty na wpół owoc kasztana. Castanea sativa.